آموزش ضمایر و صفات اشاره در انگلیسی

آیا همیشه در استفاده از ضمایر و صفات اشاره دچار اشتباه می‌شوید؟ در مورد نحوه استفاده از آن‌ها چه می‌دانید؟ فکر می‌کنید ضمایر اشاره در چه مواقعی در جمله به کار می‌روند؟ به طور کلی ضمایر زمانی استفاده می‌شوند که نخواهید به اسم کسی یا چیزی اشاره کنید. ضمایر اشاره نیز همین ویژگی را دارند اما علاوه بر آن برای اشاره به کسی یا چیزی استفاده می‌شوند.

از سوی دیگر، صفات اشاره نیز برای اشاره به کسی یا چیزی استفاده می‌شوند اما جانشین اسم نشده و قبل از آن به کار می‌روند. در این مطلب قصد داریم به طور کامل شما را با نحوه استفاده صفات و ضمایر اشاره در جمله و تفاوت این دو را آشنا کنیم.

ضمیر اشاره چیست؟

ضمایر اشاره (demonstrative pronouns) به کلماتی گفته می‌شود که برای اشاره‌ به یک مکان، شخص، زمان، شیء، حیوان و …. کاربرد دارند. این کلمات مانند سایر ضمایر جانشین اسم شده و به تنهایی در جمله قرار می‌گیرند.

ضمایر اشاره می‌توانند دوری یا نزدیکی یک فرد یا شی (اسم) را از نظر مکانی و زمانی نشان دهند.

ضمایر اشاره عبارتند از:

• اشاره به نزدیک و مفرد: this
• اشاره به نزدیک و جمع: these
• اشاره به دور و مفرد: that
• اشاره به دور و جمع: those

به عبارت دیگر وقتی می‌خواهید تنها به یک جسم که در نزدیکی شما (از نظر مکانی و زمانی) اشاره کنید، کلمه this را به کار می‌برید. اما these زمانی استفاده می‌شود که بخواهید به چندین جسم (دو مورد یا بیشتر) که از نظر مکانی و زمانی در نزدیکی شما هستند، اشاره کنید، کاربرد دارد.

به همین ترتیب اگر بخواهید به یک جسم که دورتر از شما قرار دارد، اشاره کنید، ضمیر اشاره that به کار می‌رود. اما وقتی که بخواهید به چند جسم که از نظر مکانی و یا زمانی فاصله زیادی با شما دارند، اشاره کنید، those قابل استفاده است.

بیشتر بخوانید: ضمایر ملکی چیست؟

برای درک بهتر استفاده از ضمایر اشاره برای اسم مفرد یا جمع به مثال‌های زیر توجه کنید:

This is a beautiful house.

این یک خانه‌ زیبا است.

شما در این مثال با توجه به ضمیر this متوجه می‌شوید که جمله فقط به یک خانه اشاره دارد. اما در مثال زیر اوضاع کمی متفاوت است:

These are my goals in life.

این‌ها اهداف من در زندگی هستند.

در این مثال شما با توجه به ضمیر اشاره these متوجه می‌شوید این جمله به چندین هدف اشاره دارد.

نکته مهم: ضمایر اشاره برای هر زمانی قابل استفاده هستند و هیچ تغییری در آن‌ها ایجاد نمی‌شود.

ویژگی‌های ضمیر اشاره

وقتی در حال استفاده از ضمیر اشاره هستید و یا می‌خواهید در جمله‌سازی از این ضمیرها استفاده کنید، باید نکات زیر را در نظر داشته باشید:

· ضمایر اشاره می‌توانند مانند سایر ضمایر جانشین اسم شوند و به تنهایی و به طور مستقل در جمله قرار بگیرند.

· و برخلاف صفات اشاره ، بلافاصله بعد از ضمایر اشاره، اسم به کار نمی‌رود و یک فعل استفاده می‌شود.

به این مثال‌ها توجه کنید:

That is a tall building.

آن یک ساختمان بلند است.

These are my goals in life.

این‌ها اهداف من در زندگی هستند.

همانطور که در مثال‌های بالا مشاهده می‌کنید، در جمله اول بعد از ضمیر اشاره that فعل is و در جمله دوم بعد از ضمیر اشاره these فعل are به کار رفته است.

· نکته بعد اینکه:  that’s می‌تواند به عنوان شکل مخفف that is هم استفاده شود؛ اما همچنان یک ضمیر اشاره است که قبل از فعل به کار رفته است. اما این ویژگی در مورد سایر ضمایر اشاره وجود ندارد و این ضمایر به شکل مخفف استفاده نمی‌شوند.

برای مثال:

That’s a tall building.

· یکی دیگر از نکات مهم برای استفاده از ضمایر اشاره، امکان استفاده از سایر افعال بعد از این کلمات است. در مثال‌های بالا ما از افعال To Be بعد از ضمایر اشاره استفاده کردیم که ممکن است شما را به اشتباه بیندازد و تصور کنید بعد از این ضمایر فقط این افعال کاربرد دارند. در حالی که می‌توانید از افعال دیگری هم استفاده کنید.

در مثال‌های زیر می‌توانید نمونه‌هایی از این افعال را مشاهده کنید:

This looks good.

(این) خوب به نظر می‌رسد.

That tasted great.

(آن) مزه خیلی خوبی داشت.

کاربردها و نحوه استفاده از ضمایر اشاره

اگر می‌خواهید بدانید ضمایر اشاره چه کاربردهای دیگری دارند، باید به موارد زیر توجه کنید و مثال‌های ارائه شده را به دقت بررسی کنید:

1-معرفی کردن: یکی از کاربردهای اصلی ضمایر اشاره زمانی است که قصد دارید از پشت تلفن و یا هنگام ورود به یک جمع، خود یا فرد دیگری را برای دیگران معرفی کنید.

به مثال‌های زیر توجه کنید:

مثال اول:

Hi. This is Mike. Can I talk to Linda, please?

سلام. مایک هستم. می‌تونم با لیندا صحبت کنم لطفا؟

در این مثال گوینده در حال معرفی خودش است و از ضمیر this استفاده کرده است. اگرچه می‌توانست بگوید My name is Mike اما با استفاده از ضمیر اشاره اسم خودش را برای شنونده پشت تلفن آورده است.

مثال دوم:

Hello everyone. This is my new friend Peter.

سلام به همگی. این دوست جدید من پیتر است.

در مثال بالا نیز گوینده برای معرفی پیتر به دیگران از ضمیر اشاره this استفاده کرده است. در حالی که می‌توانست بگوید He is my friend Peter اما ترجیح داده است که با ضمیر اشاره جمله بهتری داشته باشد.

2-اشاره به زمان: یکی دیگر از کاربردهای ضمایر اشاره زمانی است که بخواهید به زمان اشاره کنید. برای درک بهتر این کاربرد ضمایر اشاره بهتر است به مثال‌های زیر توجه کنید:

مثال اول:

This isn’t a good time Mom.

(این) الان وقت خوبی نیست مامان.

در این مثال برای اشاره به زمان حالا یا الان، از ضمیر اشاره this استفاده شده است.

مثال دوم:

That was a bad time to leave.

برای رفتن وقت بدی بود.

در مثال بالا نیز برای اینکه به زمان رفتن اشاره کند، کلمه that را به کار برده است. در مثال اول به الان (از نظر زمانی نزدیک است) اشاره می‌کند و به همین دلیل ضمیر اشاره this را به کار برده است. اما در مثال دوم در حال اشاره به زمان گذشته (دور) است و به همین دلیل ضمیر that را به کار برده است.

3-  اشاره به مفاهیم انتزاعی: اگر بخواهید به مفاهیم انتزاعی یا غیر فیزیکی اشاره کنید، ضمایر اشاره کاربرد پیدا می‌کنند. برای درک این منظور به مثال‌های زیر خوب توجه کنید:

مثال اول:

This is a problem.

این یک مشکل است.

در این مثال به یک مفهوم انتزاعی اشاره دارد. به همین دلیل از ضمیر اشاره this استفاده کرده است.

That was fun.

جالب بود.

4-  استفاده به عنوان مفعول بعد از افعال اصلی: اگر بخواهید بعد از فعل اصلی از مفعول استفاده کنید، به جای اینکه آن را به شکل اسم در جمله بیاورید، می‌توانید از ضمیر اشاره استفاده کنید. به مثال‌های زیر توجه کنید:

مثال اول:

Can I borrow this?

می‌توانم این را قرض بگیرم؟

مثال دوم:

Look at that.

آن را ببین.

صفت اشاره چیست؟

تا به اینجا با ضمایر اشاره آشنا شدید. همانطور که گفتیم این ضمایر جانشین اسم می‌شوندو بعد از آن‌ها اسم به کار برده نمی‌شود. اما اگر در جمله دیدید که همچنان بعد از ضمایر اشاره اسم به کار رفت، دیگر به آن ضمیر اشاره گفته نمی‌شود و این بار باید به آن «صفت اشاره» (demonstrative adjective) را اطلاق کنید.

صفات اشاره هم درست مثل ضمایر اشاره برای اشاره کردن به یک شخص، مکان، شیء، حیوان، زمان و … کاربرد دارند. از این نظر این دو هیچ تفاوتی با هم ندارند. صفات اشاره می‌توانند برحسب دوری یا نزدیکی (از نظر زمانی و مکانی) و یا مفرد و یا جمع بودن اسم به کار روند.

بیشتر بخوانید: صفات ملکی چیست؟

صفات اشاره مورد استفاده در جملات انگلیسی عبارتند از:

• اشاره به نزدیک و مفرد :this
• اشاره به نزدیک و جمع :these
• اشاره به دور و مفرد :that
• اشاره به دور و جمع :those

 به این مثال‌ها توجه کنید:

مثال اول:

That cat was black.

آن گربه سیاه بود.

در این مثال بلافاصله بعد از that یک اسم (cat) به کار رفته است که نشان می‌دهد گوینده در حال توصیف آن است.

مثال دوم:

Those flowers are beautiful.

آن گل‌ها زیبا هستند.

در این مثال نیز بعد از صفت اشاره those یک اسم (flowers) به کار رفته است که گوینده در حال توصیف آن است.

مثال سوم:

This house is big.

این خانه بزرگ است.

همانطور که در این جمله هم مشاهده می‌کنید بعد از صفت اشاره this اسم (house) به کار رفته است که در ادامه جمله توصیف می‌شود.

یک نکته مهم: همانطور که در قسمت ضمایر اشاره گفتیم، این ضمایر می‌توانند برای اشاره‌ به مفاهیم غیر فیزیکی یا انتزاعی هم استفاده شوند. 

برای مثال:

I like our new house but that one was bigger.

من خانه جدیدمان را دوست دارم اما آن یکی بزرگ‌تر بود.

در این مثال صفت ملکی that برای توصیف خانه‌ای به کار رفته است که دیگر وجود ندارد یا بهتر بگوییم در دسترس نیست.

تفاوت ضمایر اشاره و صفات اشاره

ضمایر اشاره فقط جایگاه اسم را می‌گیرند و قصد توصیف آن را ندارند. در حالی که صفات اشاره به اسمی اشاره می‌کنند که در جمله توصیف می‌شود. در عین حال اسم بلافاصله بعد از صفت اشاره آورده می‌شود.

در واقع صفات اشاره برخلاف ضمایر اشاره به تنهایی در جمله استفاده نمی‌شوند و حتما بعد از آن‌ها اسم به کار می‌رود. این مهم‌ترین تفاوت ضمایر اشاره و صفات اشاره است.

برای درک بهتر این نکته بهتر است به مثال‌های زیر توجه کنید:

مثال اول:

This is my grandmother’s house.

این خانه‌ی مادربزرگ من است.

در این جمله this به تنهایی و قبل از فعل (is) به کار رفته پس ضمیر اشاره است.

This house is my grandmother’s.

این خانه، مال مادربزرگ من است.

در این جمله this قبل از اسم (house) استفاده شده پس صفت اشاره است.

Those are white cats.

آن‌ها گربه‌هایی سفید هستند.

در این جمله those به تنهایی و قبل از فعل (are) به کار رفته است پس ضمیر اشاره است.

Those cats are white.

آن‌ گربه‌ها سفید هستند.

در این جمله those قبل از اسم (cats) به کار رفته است پس صفت اشاره است.

آنچه در مقاله آموزش ضمایر و صفات اشاره آموختیم:

ضمایر و صفات اشاره برای اشاره‌ به به اشخاص، اشیا و… به کار می‌روند. در عین حال با توجه به دوری و نزدیکی (از نظر مکانی، مکانی و…)، مفرد یا جمع بودن اسم‌ها استفاده می‌شوند. البته ضمایر اشاره و صفات اشاره با هم تفاوت‌هایی دارند که در این مطلب به آن اشاره شد. امیدواریم توانسته باشیم به ابهامات و سوالات شما در مورد صفات و ضمایر اشاره پرداخته باشیم.