انواع اسم در انگلیسی

همانطور که می‌دانید جملات انگلیسی از اجزای مختلفی تشکیل می‌شوند. یکی از مهم‌ترین اجزای جمله در انگلیسی اسم است که یادگیری آن از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است چرا که اسم انواع مختلفی دارد و می‌تواند در نقش‌های مختلفی در جمله استفاده شود؛ بنابراین در این مقاله به انواع اسم در انگلیسی می‌پردازیم تا به شما کمک کنیم در جای درست از اسامی مناسب استفاده کنید.

اسم در انگلیسی چیست؟

اسم کلمه‌ای است که برای نامیدن اشخاص، اشیا، مکان‌ها، حیوانات و… استفاده می‌شود. علاوه بر این اسم می‌تواند برای نامیدن مفاهیم، فعالیت‌ها و… نیز به کار رود. در ادامه به توضیح این موارد می‌پردازیم تا بهتر بتوانید آن‌ها را درک کنید. 

به این مثال‌ها توجه کنید:

fish

ماهی

basket

سبد

James Spader

جیمز اسپیدر

Tehran

تهران

تمام واژه‌های بالا اسم هستند اما نوع آن‌ها با هم متفاوت است. واژه‌های fish و basket اسم عام و اسامی James Spader و Tehran اسم خاص هستند. اگر می‌خواهید بدانید اسامی عام و خاص چه اسامی‌ای هستند با ما همراه باشید.

انواع اسم در انگلیسی

همانطور که پیش‌تر گفته شد، اسامی در انگلیسی انواع مختلفی دارند. از آنجایی که گاهی نوع اسم روی نحوه‌ی کاربرد آن تاثیر می‌گذارد، انواع مختلف اسم را به شما آموزش می‌دهیم تا اسامی را در جای درست و با کلمات درست به کار ببرید. در انگلیسی 10 نوع اسم اصلی وجود دارد که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

بیشتر بخوانید: آموزش جمع بستن اسامی در انگلیسی

اسامی عام یا common nouns

اسم عام به اسمی کلی و عمومی گفته می‌شود که بر همه افراد، مکان‌ها، اشیاء و… دلالت می‌کند و به یک فرد، مکان، شیء و… خاص اشاره ندارد. اسامی عام می‌توانند به صورت مفرد یا جمع استفاده شوند. این اسامی به جز در برخی موارد خاص (مثل ابتدای جمله و یا در برخی عناوین) با حرف کوچک آغاز می‌شوند.

به این مثال‌ها توجه کنید:

country

کشور

cat

گربه

boy

پسر

 flower

گل

bicycle

دوچرخه

همانطور که مشاهده می‌کنید تمام واژه‌های بالا یک اسم عام هستند چرا که می‌توانند تمام کشورها، گربه‌ها، پسرها، گل‌ها و دوچرخه‌ها را در بر بگیرند و به مورد خاصی اشاره ندارند.

اسامی مفرد یا singular nouns

همانطور که گفته شد، اسامی عام می‌توانند به دو صورت مفرد و جمع به کار بروند. در این قسمت به اسامی مفرد که به نوعی زیرمجموعه‌ی اسامی عام هستند، می‌پردازیم. اسم مفرد به اسمی گفته می‌شود که تنها به یک شخص، مکان یا چیز اشاره می‌کند. 

به این مثال‌ها توجه کنید:

house

خانه

car

ماشین

woman

زن

tree

درخت

اسامی بالا مفرد هستند چرا که هیچ نشانه‌ای از جمع بودن در آن‌ها دیده نمی‌شود و تنها به یک خانه، ماشین، زن و درخت اشاره دارند.

اسامی جمع یا plural nouns

اسامی عام به صورت جمع نیز به کار می‌روند؛ بنابراین یکی از انواع اسامی عام را می‌توان اسامی جمع در نظر گرفت. اسم جمع اسمی است که به بیش از یک شخص، مکان یا چیز اشاره می‌کند. اسامی جمع باقاعده در انگلیسی با اضافه کردن پسوند s یا es به انتهای اسم ساخته می‌شود. البته اسامی جمع بی‌قاعده یا استثنا نیز وجود دارند که از این قاعده پیروی نمی‌کنند. در مقاله آموزش جمع بستن اسامی در انگلیسی به طور مفصل به روش‌های جمع بستن اسامی پرداخته شده است.

به این مثال‌ها توجه کنید:

houses

خانه‌ها

cars

ماشین‌ها

women

زن‌ها

trees

درخت‌ها

اگر به اسامی بالا دقت کنید، متوجه می‌شوید که اغلب یک علامتی دارند که آن‌ها را از شکل اصلی و مفرد آن‌ها متمایز می‌کند. این اسامی به شکل جمع به کار رفته‌اند و به بیش از یک خانه، ماشین، زن و درخت اشاره دارند. بین این اسامی فقط women است که با s جمع بسته نشده است و شکل آن از woman به women تغییر کرده است چرا که این واژه یکی از اسامی جمع بی‌قاعده یا استثنا است.

اسامی خاص یا proper nouns

اسم خاص برخلاف اسم عام، به اسمی گفته می‌شود که برای اشاره به یک فرد، مکان یا چیز خاص استفاده می‌شود. این اسامی به غیر از برخی موارد خاص، جمع بسته نمی‌شوند و همواره با حرف بزرگ آغاز می‌شوند.

به این مثال‌ها توجه کنید:

Iran

ایران 

Tehran

تهران

Sarah

سارا

Titanic

تایتانیک

September

سپتامبر

همانطور که مشاهده می‌کنید، تمامی واژه‌های بالا اسم خاص هستند چرا که به یک کشور، شهر، شخص، فیلم و ماه خاص اشاره دارند و نمی‌توان آن‌ها را به تمام کشورها، شهرها ،اشخاص و… اطلاق کرد.

اسامی ذات/عینی یا concrete nouns

شاید شنیدن این اسم برایتان عجیب باشد اما اسم ذات چیز پیچیده‌ای نیست و اسمی است که مدام با آن سر و کار دارید و احتمالا تا الان فقط اسم آن‌ را نشنیده‌اید. اسم ذات اسمی است که می‌توان با یکی از حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی و لامسه) آن را حس کرد. به عبارتی دیگر، اسامی ذات، اسامی فیزیکی بوده و وجود خارجی دارند. برای درک بهتر اسامی ذات لطفا به مثال‌های زیر توجه کنید:

apple

سیب

dog

سگ

eye

چشم

chair

صندلی

این اسامی، اسامی‌ای هستند که قابل لمس هستند و می‌توان آن‌ها را دید، لمس کرد و…؛ بنابراین به آن‌ها اسم ذات گفته می‌شود.

اسامی انتزاعی یا abstract nouns

نقطه‌ی مقابل اسامی ذات، اسامی انتزاعی هستند. اسم انتزاعی به اسمی گفته می‌شود که برخلاف اسم ذات، با حواس پنجگانه قابل درک نبوده، فیزیکی نیست و وجود خارجی ندارد. برای اینکه بهتر متوجه این اسامی شوید، به مثال‌های زیر توجه کنید:

love

عشق

beauty

زیبایی

success

موفقیت

hope

امید

اسامی بالا صرفا یک مفهوم را منتقل می‌کنند و فیزیکی و ملموس نیستند بنابراین اسم انتزاعی در نظر گرفته می‌شوند.

اسم‌های جمع یا collective nouns

اسم جمع، اسمی است که به ظاهر مفرد است اما به مجموعه‌ای از افراد، اشیا و… به عنوان یک واحد اشاره می‌کند. توجه داشته باشید که اسم جمع (collective noun) با اسم جمع‌ بسته‌شده (plural noun) متفاوت است. اسم جمع هیچ نشانه‌ی جمعی ندارد اما در مفهوم جمع است در حالی که اسم جمع بسته‌شده، در ظاهر نیز جمع است. لازم به ذکر است برخی اسم‌های جمع می‌تواند به صورت مفرد و جمع استفاده شوند.

به مثال‌های زیر توجه کنید:

team – teams

تیم – تیم‌ها

people

مردم

class – classes

کلاس – کلاس‌ها 

flock – flocks

گله – گله‌ها

تمام واژه‌های بالا اسم جمع هستند؛ چرا که به مجموعه‌ای از افراد و حیوانات اشاره می‌کنند و نه یک فرد یا یک حیوان. اما همانطور که مشاهده می‌کنید، برخی از آن‌ها قابل جمع بستن هستند و برخی دیگر نمی‌توانند به شکل جمع استفاده شوند.

اسم‌های جمع مفرد در نظر گرفته می‌شوند یا جمع؟

احتمالا دچار سردرگمی شده‌اید و نمی‌دانید اسم جمع را جمع در نظر بگیرید یا مفرد؛ به عبارتی دیگر، آیا باید با اسم جمع فعل جمع استفاده کرد یا فعل مفرد؟ برای دریافت پاسخ این سوال باید بدانید که در اینکه با اسم‌های به عنوان اسم فرد برخورد شود یا اسم جمع، اختلاف نظر وجود دارد و نمی‌توان یک نسخه کلی برای آن‌ها پیچید.

لطفاً به توضیحات زیر توجه کنید:

• در انگلیسی آمریکایی، معمولاً اسم جمع چه به صورت مفرد به کار رفته باشد چه جمع، اسم مفرد در نظر گرفته می‌شود.
• در انگلیسی بریتانیایی، با توجه به بافت جمله یا متن می‌توان اسم جمع را اسم مفرد یا جمع در نظر گرفت. برای مثال اگر بخواهید بر روی تک تک اعضای یک گروه اشاره کنید، باید اسم جمع را به صورت جمع در نظر بگیرید. اما اگر به گروه به صورت کلی اشاره شود، اسم جمع به صورت مفرد در نظر گرفته می‌شود.

به این مثال‌ها توجه کنید:

Our team is winning.

تیم ما داره برنده میشه.

The other team were all sitting down.

تیم دیگر همگی نشسته بودند.

در جمله اول، اسم جمع team به صورت کلی استفاده شده و به تک تک اعضای آن اشاره‌ای نشده است پس مفرد در نظر گرفته شده و بعد از آن فعل مفرد (is) استفاده شده است.

در جمله دوم، به تک تک اعضای تیم اشاره شده است پس اسم جمع team، جمع در نظر گرفته شده و بعد از آن فعل جمع (were) به کار رفته است.

اسامی مرکب یا compound nouns

نوع دیگری از اسامی، اسامی مرکب هستند. اسامی مرکب، اسامی‌ای هستند که از دو یا چند واژه تشکیل شده‌اند. 

این اسامی به چند صورت مشاهده می‌شوند:

•  برخی اسامی مرکب با اینکه از بیش از یک واژه تشکیل شده‌اند، می‌توانند به شکل یک واژه‌ی واحد ظاهر شوند. برای مثال: 

output

بازده

haircut

مدل مو

bedroom

اتاق‌خواب

همانطور که مشاهده می‌کنید، اسامی بالا گرچه اسم مرکب هستند و از دو واژه تشکیل شده‌اند، ظاهراً یک اسم واحد به نظر می‌رسند.

• برخی اسامی مرکب به صورت دو یا چند واژه‌ی جداگانه به کار می‌روند. برای مثال:

 ice cream

بستنی

French fries

سیب‌زمینی سرخ‌کرده

fast food

فست‌فود

flower shop

گل‌فروشی

اسامی مرکب بالا از دو واژه تشکیل شده و به صورت جداگانه و بدون هیچ واسطه‌ای کنار هم قرار گرفته‌اند.

• در آخر، اسامی مرکبی وجود دارند که در آن، واژه‌ها با علامت -  از هم جدا می‌شوند. برای مثال:

mother-in-law

مادرشوهر/مادرزن

dry-cleaning

خشکشویی

merry-go-round

چرخ و فلک

x-ray

اشعه ایکس

همانطور که مشاهده می‌کنید، اسامی مرکب بالا، از دو یا چند واژه تشکیل شده‌اند که این واژه‌ها با علامت -  از هم جدا شده‌اند.

اسامی ملکی یا possessive nouns

برخی اسامی هستند که به همراه آپاستروف (‘) به کار می‌روند تا مالکیت را نشان دهند. به این اسامی اسم ملکی گفته می‌شود. به این مثال‌ها توجه کنید:

my brother’s house

خانه‌ی برادارم

Sarah’s car

ماشین سارا

her sister’s room

اتاق خواهرش

در مثال‌های بالا، بعد از اسامی brother، Sarah و sister علامت ‘ قرار گرفته است پس می‌توان این اسامی را اسم ملکی در نظر گرفت.

اسامی قابل شمارش یا countable nouns

اسامی‌ قابل شمارش همانطور که از اسمشان مشخص است، به نوعی از اسامی گفته می‌شود که می‌توان آن‌ها را شمرد. اسامی قابل شمارش می‌توانند به دو صورت مفرد و جمع استفاده شوند. قبل از این اسامی می‌توان از حروف تعریف معیّن (the) و نامعیّن (a/an) استفاده کرد. 

به این مثال‌ها توجه کنید:

one horse – two horses

یک اسب – دو اسب

one bag – two bags

یک کیف – دو کیف

one man – two men

یک مرد – دو مرد

همانطور که مشاهده می‌کنید، اسامی بالا شمرده شده‌اند پس این اسامی قابل شمارش هستند.

اسامی غیر قابل شمارش یا uncountable nouns

در مقابل اسامی قابل شمارش، اسامی غیر قابل شمارش هستند که نمی‌توان آن‌ها را شمرد بنابراین همواره به صورت مفرد استفاده می‌شوند. قبل از این اسامی تنها می‌توان از حرف تعریف معیّن (the) و برخی معرف‌ها یا determiners استفاده کرد. 

به این مثال‌ها توجه کنید:

tea

چای

sugar

شکر

air

هوا

money

پول

اسامی بالا را نمی‌توان شمرد و یا جمع بست و همواره به صورت مفرد به کار می‌روند؛ بنابراین در دسته‌ی اسامی غیر قابل شمارش قرار می‌گیرند.

اسم‌های مصدر یا gerunds

نوعی از اسم وجود دارد که به خودی خود اسم نیست و از فعل ساخته می‌شود؛ به این اسم، اسم مصدر گفته می‌شود که با اضافه کردن ing- به فعل ساخته می‌شود. گرچه این نوع اسم کمی با سایر اسامی متفاوت است اما مانند آن‌ها عمل کرده و کاربردی مشابه آن‌ها دارد.

به این مثال‌ها توجه کنید:

read+ -ing= reading

خواندن

swim+ -ing= swimming

شنا کردن

walk+ -ing= walking

راه رفتن

eat+ -ing= eating

خوردن

در مثال‌های بالا، افعال با افزودن ing- تبدیل به اسم مصدر شده‌اند و قاعدتاً مشابه اسم عمل خواهند کرد.

بیشتر بخوانید: آموزش جایگاه صفت در جمله

جایگاه اسم در انگلیسی

حال که با تعریف اسم و انواع آن آشنا شدید، بهتر است بدانید اسم در کجای جمله قرار می‌گیرد تا راحت‌تر بتوانید آن را در جمله تشخیص بدهید. اسامی در انگلیسی اغلب بعد از معرف‌ها یا determiners قرار می‌گیرند. برای اینکه بدانید معرف در انگلیسی چیست بهتر است با رایج‌ترین معرف‌های انگلیسی آشنا شوید. 

رایج‌ترین معرف‌های انگلیسی عبارت‌اند از:

• حروف تعریف (a, an, the)
• صفات اشاره (this, that, these, those)
• صفات ملکی (my, your, her,…)
• such

برای درک بهتر این نکته، به مثال‌های زیر توجه کنید:

مثال اول:

There is a book on the table.

یک کتاب روی میز وجود دارد.

در این مثال، واژه‌های book و table اسم هستند؛ چرا که بعد از حروف تعریف a و the  قرار گرفته‌اند.

مثال دوم:

Your house is very big.

خانه‌ی شما خیلی بزرگ است.

در این مثال، واژه‌ی house یک اسم است چرا که بعد از صفت ملکی your قرار گرفته است.

Such behavior is not acceptable in this school.

چنین رفتاری در این مدرسه قابل قبول نیست.

در این مثال، واژه‌های behavior و school اسم هستند چرا که به ترتیب بعد از such و this قرار گرفته‌اند. 

نکته: توجه داشته باشید که همیشه اسامی بلافاصله بعد از معرف‌ها قرار نمی‌گیرند و ممکن است بین آن‌ها توسط مثلا یک صفت فاصله بیفتد. برای مثال:

an old book

یک کتاب قدیمی

the big table

میز بزرگ

نقش اسم در جملات انگلیسی

یکی از نکاتی که باید راجع به اسم بدانید، این است که اسم در جمله چه نقش‌هایی می‌تواند داشته باشد. اسامی در انگلیسی می‌توانند در نقش‌های مختلفی اعم از فاعل، مفعول و متمم استفاده شوند. لطفا به مثال‌های زیر توجه کنید تا بهتر این نکته را درک کنید.

مثال اول:

Children are playing in the park.

بچه‌ها در حال بازی کردن در پارک هستند.

در این مثال، واژه‌ی children یک اسم بوده و چون انجام‌دهنده‌ی کاری است، فاعل جمله محسوب می‌شود.

مثال دوم:

I bought some cheese.

من مقداری پنیر خریدم.

در این مثال، واژه‌ی cheese یک اسم بوده و چون کاری نسبت به آن انجام شده است، نقش مفعول را ایفا می‌کند.

مثال سوم:

He is a famous actor.

او یک بازیگر مشهور است.

در این مثال، واژه‌ی actor یک اسم است و چون معنای جمله را تکمیل می‌کند، متمم محسوب می‌شود.

تفاوت اسامی عام و اسامی خاص

یکی از چالش‌هایی که زبان‌آموزان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، تشخیص اسامی عام از اسامی خاص است.

برای حل این چالش، بهتر است تفاوت اسامی عام و خاص را بدانید. 

• اولین تفاوت اسامی عام و اسامی خاص در این است که اسامی عام به اشخاص، مکان‌ها و چیزها به طور کلی اشاره می‌کنند اما اسامی خاص به شخص، مکان یا چیز خاص و مشخصی اشاره می‌کنند.

برای مثال:

country اسم عام – Italy اسم خاص

city اسم عام – Milan اسم خاص

• یکی دیگر از تفاوت‌های اسامی عام و خاص این است که اسامی خاص همواره با حرف بزرگ شروع می‌شوند اما اسامی عام فقط در برخی موارد (مثلا در ابتدای جمله) با حرف بزرگ شروع می‌شوند. 

برای مثال:

Cars are so expensive now.

ماشین‌ها الان خیلی گران هستند.

I bought a car last year.

پارسال ماشین خریدم.

I bought a Mercedes Benz last year.

من پارسال مرسدس بنز خریدم.

همانطور که مشاهده می‌کنید، در جملات اول و دوم چون به ماشین (car) به طور کلی اشاره شده، پس car یک اسم عام است که در جمله اول چون در ابتدای جمله قرار گرفته، با حرف بزرگ نوشته شده است و در جمله دوم چون وسط جمله قرار گرفته، با حرف کوچک نوشته شده است.

از طرفی در جمله سوم چون به یک ماشین خاص (Mercedes Benz) اشاره شده است، با اینکه این اسم وسط جمله قرار گرفته، باز هم با حرف بزرگ نوشته شده است.

• تفاوت دیگر این است که اسامی عام (البته اگر قابل شمارش باشند) قابل جمع بستن هستند اما اسامی خاص فقط در موارد خاص جمع بسته می‌شوند.

برای مثال:

Big cities are so crowded.

شهرهای بزرگ خیلی شلوغ هستند.

Tehran is so crowded.

تهران خیلی شلوغ است.

در جمله اول city یک اسم عام است پس می‌توان آن را جمع بست. اما Tehran یک اسم خاص است و نمی‌توان آن را جمع بست.

همانطور که در بالا به آن اشاره کردیم، برخی اسامی خاص قابل جمع بستن هستند.

اسامی خاصی که می‌توانند به صورت جمع به کار بروند، عبارت‌اند از:

• اسامی شرکت‌ها و کسب و کارها مثل McDonalds؛
• نام‌‌های خانوادگی مثل The Smiths که به اعضای خانواده Smith اشاره دارد.
• ملیت‌ها مثل Americans؛
• عناوین یا جوایز مثل Oscars؛
• برخی مکان‌های جغرافیایی مثل Americas.

• تفاوت آخر اسامی عام و اسامی خاص نیز مربوط به استفاده از معرف‌ها (حروف تعریف، صفات ملکی، صفات اشاره و…) است؛ به این صورت که اسامی عام اغلب با معرف استفاده می‌شوند اما اسامی خاص به ندرت با معرف آن هم فقط با حرف تعریف the به کار می‌روند. 

برای مثال:

A man was playing the guitar.

یک مرد در حال نواختن گیتار بود.

John was playing the guitar.

جان در حال نواختن گیتار بود.

در جملات بالا، واژه‌های man و guitar اسم عام هستند پس قبل از آن‌ها حروف تعریف a و the استفاده شده است. اما John یک اسم خاص است پس به تنهایی به کار رفته است.

البته همانطور که گفته شد برخی اسامی خاص استثنا بوده و با حرف تعریف the استفاده می‌شوند؛ این اسامی خاص عبارت‌اند از اسامی برخی کشورها، اسامی برخی مکان‌های تاریخی و جغرافیایی و…

به این مثال‌ها توجه کنید:

the United States 

the Taj Mahal

the Louvre

تفاوت اسامی قابل شمارش و اسامی غیرقابل شمارش

تشخیص اسامی قابل شمارش از اسامی غیرقابل شمارش همواره برای زبان‌آموزان دشوار بوده است؛ بنابراین یادگیری تفاوت این دو نوع اسم از اهمیت زیادی برخوردار است. در ادامه به تفاوت این اسامی می‌پردازیم.

• همانطور که از نام این اسامی نیز مشخص است، اسامی قابل شمارش به اسامی‌ای گفته می‌شود که می‌توان آن‌ها را شمرد پس این اسامی قابل جمع بستن هم هستند. از سوی دیگر، اسامی غیر قابل شمارش، اسامی‌ای هستند که نمی‌توان آن‌ها را شمرد پس این اسامی قابل جمع بستن نیستند. ضمنا قبل از اسامی قابل شمارش حروف تعریف نامعیّن (a/an) و حرف تعریف معیّن قرار می‌گیرد اما قبل از اسامی غیر قابل شمارش فقط گاهی حرف تعریف معیّن (the) می‌تواند استفاده شود.

به این مثال‌ها توجه کنید:

a/one banana – two bananas

یک موز – دو موز

an/one umbrella – two umbrellas

یک چتر – دو چتر

information- the information

اطلاعات 

advice – the advice

نصیحت

در مثال‌های بالا، واژه‌های banana و umbrella قابل شمارش هستند چرا که شمرده شده‌اند و به شکل مفرد و جمع به کار رفته‌اند. اما واژه‌های information و advice غیر قابل شمارش هستند چرا که شمرده نشده و به شکل مفرد استفاده شده‌اند.

• توجه داشته باشید که با اسامی قابل شمارش مفرد، فعل مفرد و با اسامی قابل شمارش جمع، فعل جمع استفاده می‌شود اما با اسامی غیر قابل شمارش همواره فعل مفرد به کار می‌رود.

به این مثال‌ها توجه کنید:

My car was on the street.

ماشینم در خیابان بود.

Are there any cars on the street?

آیا ماشینی در خیابان هست؟

همانطور که مشاهده می‌کنید، در جمله اول، واژه‌ی car که یک اسم قابل شمارش است، مفرد است پس با فعل مفرد was به کار رفته است. اما در جمله دوم، همین واژه چون به صورت جمع به کار رفته است، با فعل جمع are استفاده شده است.

There is some water in the glass.

مقداری آب داخل لیوان است.

در این مثال، واژه‌ی water یک اسم غیر قابل شمارش است پس با فعل مفرد is به کار رفته است.

• تفاوت دیگر اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش که لازم است بدانید این است که determiners یا معرف‌هایی که قبل از این اسامی به کار می‌روند، متفاوت هستند. قبل از اسامی قابل شمارش، معرف‌های کمی یا quantitative determiners و قبل از اسامی غیر قابل شمارش، معرف‌های کیفی یا qualitative determiners به کار می‌روند. 

برای درک بهتر این نکته لطفا به مثال‌های زیر توجه کنید:

مثال اول:

There are many books in the library.

کتاب‌های زیادی در کتابخانه وجود دارند.

در این مثال، book یک اسم قابل شمارش است؛ بنابراین قبل از آن از معرف کمی many استفاده شده است.

مثال دوم:

Can you add a little sugar in my coffee?

میشه یکم شکر به قهوه‌ی من اضافه کنید؟

در این مثال، sugar یک اسم غیر قابل شمارش است پس قبل از آن، معرف کیفی a little به کار رفته است.

آنچه در مقاله انواع اسم در انگلیسی آموختیم:

با توجه به اهمیت اسم در زبان انگلیسی، این مقاله را به آموزش اسم، انواع آن، جایگاه و نقش آن و… اختصاص دادیم تا هنگام استفاده از اسامی بدانید که باید اسامی را به چه صورت و در چه جایگاهی استفاده کنید. همچنین به تفاوت برخی اسامی پرچالش‌تر پرداختیم تا در تشخیص آن‌ها کم‌تر دچار سردرگمی شوید و راحت‌تر بتوانید از آن‌ها استفاده کنید. با این حال باید بدانید که یادگیری اسامی مانند سایر نکات انگلیسی نیازمند تمرین فراوان است و صرف مطالعه نمی‌توانید به تسلط لازم بر آن‌ها دست پیدا کنید. با این حال، امیدواریم این مقاله برایتان مفید واقع شود و به یادگیری هرچه بهتر شما کمک کند.