چطور بدون پارتنر مکالمهٔ انگلیسی خود را تقویت کنیم؟

بسیاری از زبان‌آموزان – به‌ویژه در کشورهایی مانند ایران – همیشه این دغدغه را دارند که چگونه می‌توانند بدون شرکت در کلاس حضوری یا بدون داشتن پارتنر مکالمه، مهارت اسپیکینگ (گفتاری) خود را تقویت کنند. خبر خوب این است که تمرین اسپیکینگ تنهایی کاملاً امکان‌پذیر بوده و در صورت استفاده از روش‌های درست، می‌توان پیشرفت چشمگیری داشت. تمرین مکالمه در خانه این مزیت را دارد که می‌توانید آزادانه صحبت کنید، اشتباه کنید و بارها جملات را تکرار کنید تا به تسلط بیشتری دست یابید. البته باید به‌تدریج بر برخی چالش‌ها مانند نبود بازخورد مستقیم یا یکنواختی غلبه کرد. در ادامه، به روش‌های عملی و اثبات‌شدهٔ علمی برای تمرین مکالمهٔ انگلیسی به‌تنهایی از سطح مبتدی تا پیشرفته می‌پردازیم. این تکنیک‌ها به شما کمک می‌کنند حتی در غیاب پارتنر زبان، مهارت‌های گفتاری خود را ارتقا دهید و به روانی بیشتری در مکالمه برسید.

1. با خودتان انگلیسی صحبت کنید (تمرین در آینه)

یکی از ساده‌ترین و مؤثرترین روش‌ها برای تقویت مکالمهٔ انگلیسی بدون پارتنر، صحبت کردن با خودتان است. ممکن است در ابتدا کمی عجیب به نظر برسد، اما بسیاری از زبان‌آموزان موفق این عادت را به‌طور منظم انجام می‌دهند. جلوی آینه بایستید و دربارهٔ موضوعات مختلف با صدای بلند صحبت کنید؛ مثلاً کارهای روزمره را برای خود شرح دهید یا اتفاقات آینده را روایت کنید. این کار چند فایدهٔ مهم دارد: نخست اینکه اعتمادبه‌نفس شما را بالا می‌برد، چون می‌بینید قادر به صحبت کردن هستید؛ دوم اینکه با مشاهدهٔ حالت چهره و زبان بدن خود در آینه، می‌توانید روی فن بیان و حرکات خود نیز کار کنید. از همه مهم‌تر، وقتی با خود حرف می‌زنید، به‌مرور «فکر کردن به زبان انگلیسی» را تمرین می‌کنید؛ یعنی یاد می‌گیرید بدون ترجمه از فارسی، مستقیماً به انگلیسی جمله بسازید.

تحقیقات نشان داده است که صحبت با خود – چه در ذهن و چه با صدای بلند – نقش مهمی در فرایند یادگیری زبان دارد و به درونی‌سازی مطالب جدید کمک می‌کند. در واقع، پژوهشگران حتی به معلمان زبان توصیه می‌کنند برای تمرین، زمانی را به گفت‌وگوی درونی و بلند با خود اختصاص دهند و مثلاً تکرار و تقلید جملات شنیده‌شده را تشویق کنند. نتیجهٔ مطالعات روشن است: صحبت با خود – چه در ذهن و چه با صدای بلند – می‌تواند به‌طرز شگفت‌آوری مفید باشد و نباید آن را دست‌کم گرفت.

2. صدای خود را ضبط کنید و به آن گوش دهید

یکی دیگر از روش‌های بسیار مؤثر در تمرین اسپیکینگ بدون پارتنر، ضبط کردن صدای خودتان هنگام صحبت به زبان انگلیسی است. در ابتدا ممکن است شنیدن صدای ضبط‌شدهٔ خود کمی عجیب یا حتی ناخوشایند باشد، اما این دقیقاً همان بازخوردی است که به آن نیاز دارید.

وقتی به فایل ضبط‌شدهٔ خود گوش می‌دهید، می‌توانید اشتباهات و الگوهای کلامی خود را با دید انتقادی شناسایی کنید. برای مثال ممکن است متوجه شوید برخی کلمات را اشتباه تلفظ می‌کنید یا زیاد مکث می‌کنید. با گوش دادن به فایل‌های صوتی در فواصل زمانی مختلف، پیشرفت خود را به‌صورت عینی مشاهده خواهید کرد.

این فرایند نوعی خودارزیابی (self-assessment) است که مهارتی مهم در یادگیری مستقل به‌شمار می‌رود. تحقیقات در حوزهٔ آموزش زبان نشان می‌دهد که تمرین‌های گفتاری ضبط‌شده، باعث تقویت خودمختاری یادگیری می‌شود و با ایجاد امکان بازبینی، بهبود مستمر مهارت گفتاری را تسهیل می‌کند.

علاوه بر این، ضبط صدا یک محیط امن و بدون استرس فراهم می‌کند که در آن می‌توانید با زبان بازی کنید، جملات دشوار را چندبار تکرار کنید و بدون ترس از قضاوت شدن اشتباه کنید. در واقع، وقتی فشار مکالمهٔ زنده برداشته شود، اعتمادبه‌نفس شما در فضای خصوصی بالا می‌رود و در درازمدت عملکرد بهتری در موقعیت‌های واقعی خواهید داشت.

3. از تکنیک سایه (Shadowing) استفاده کنید

Shadowing یا «تکنیک سایه» یکی از روش‌های علمی و بسیار مشهور برای تقویت مهارت شنیداری و گفتاری است. در این روش، یک فایل صوتی از یک گویندهٔ بومی (مثلاً یک پادکست کوتاه یا دیالوگ فیلم) پخش می‌کنید و تلاش می‌کنید بلافاصله پس از شنیدن هر جمله، آن را با همان ریتم و لحن تکرار کنید. درست مانند سایه‌ای که گفتار گوینده را دنبال می‌کند.

مزایای مهم این روش

• تقویت تلفظ و آهنگ گفتار

با تقلید دقیق تلفظ صداها، ماهیچه‌های گفتاری شما تمرین می‌بینند و به‌تدریج به تولید صحیح آواها و الگوهای جدید عادت می‌کنند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند تکنیک سایه می‌تواند تلفظ، آهنگ جمله (intonation) و تکیهٔ کلمات را بهبود دهد و در مجموع اثر مثبتی بر مهارت گفتاری داشته باشد. این روش با وادار کردن زبان‌آموز به دقت در جزئیات صداها، استرس‌ها و لحن جمله، باعث می‌شود سریع‌تر به الگوی گفتاری زبان مقصد عادت کند.

• افزایش روانی و هماهنگی گوش و دهان

بر خلاف روش‌های سنتی، سایه‌زنی شما را وادار می‌کند هم‌زمان گوش کنید و صحبت کنید. این کار پردازش سریع زبان را تمرین می‌دهد و به‌مرور مهارت شنیداری و گفتاری را هماهنگ ارتقا می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهند Shadowing باعث تقویت پردازش جزئیات صوتی (bottom-up processing) می‌شود و به‌ویژه برای کسانی که شنیدنشان ضعیف‌تر از خواندنشان است مفید است.

• یادگیری الگوهای طبیعی زبان

با تقلید جملات یک گویندهٔ بومی، ساختارهای درست، ترکیب واژگان و اصطلاحات رایج را به‌صورت ناخودآگاه یاد می‌گیرید. حتی لهجه و ریتم طبیعی گفتار در ذهن شما نهادینه می‌شود، زیرا دقیقاً همان چیزی را می‌گویید که یک بومی گفته است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند زبان‌آموزانی که مرتب از تکنیک سایه استفاده می‌کنند، نگرش مثبت‌تری به یادگیری پیدا کرده و اعتمادبه‌نفس بیشتری در مکالمه کسب می‌کنند.

روش شروع

بهتر است ابتدا با فایل‌های صوتی کوتاه و ساده شروع کنید. یک پادکست ۳۰ ثانیه‌ای یا یک کلیپ کوتاه انتخاب کنید؛ یک‌بار گوش دهید، سپس همراه گوینده جمله‌ها را تکرار کنید. اگر نیاز بود صدا را متوقف کنید یا چند جمله را چندبار تکرار کنید، اشکالی ندارد. با تمرین روزانهٔ ۱۰ دقیقه‌ای، در چند ماه آینده پیشرفت چشمگیری در روانی گفتار خود مشاهده خواهید کرد.

4. متن‌های انگلیسی را با صدای بلند بخوانید

یکی از تمرین‌های مؤثر دیگر که برای همهٔ سطوح (به‌خصوص مبتدیان) توصیه می‌شود، بلند خواندن متون انگلیسی است. این کار در نگاه اول شاید یک تمرین خواندن (ریدینگ) به نظر بیاید، اما در واقع مهارت اسپیکینگ شما را نیز تقویت می‌کند. وقتی با صدای بلند می‌خوانید، در حال تمرین تلفظ صحیح کلمات، آهنگ جمله‌ها و حتی واضح حرف زدن هستید. این روش به‌ویژه برای کسانی مفید است که هنوز در بیان کلمات اعتمادبه‌نفس کافی ندارند؛ زیرا با خواندن متن، فشار فکر کردن به محتوا را ندارید و صرفاً روی ادای کلمات و جملات تمرکز می‌کنید.

مطالعات آموزشی نشان می‌دهد که بلندخوانی مکرر می‌تواند روانی گفتار را بهبود بخشد؛ زیرا شما را وادار می‌کند جملات را پشت‌سر هم و بدون مکث‌های طولانی ادا کنید. حتی یک تحقیق به این نتیجه رسید که تکرار بلندخوانی یک متن، سرعت و روانی (fluency) صحبت زبان‌آموزان را به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش می‌دهد. دلیلش این است که بلندخوانی به نوعی تمرین عضلات گفتاری محسوب می‌شود؛ ماهیچه‌های زبان، فک و لب‌های شما همانند زمانی که مکالمهٔ واقعی دارید درگیر می‌شوند و هماهنگی عصب و عضله برای تولید صداهای جدید تقویت می‌شود.

برای شروع، متن‌هایی را انتخاب کنید که خیلی پیچیده نباشند. داستان‌های کوتاه، خبرهای ساده یا مقالات آموزشی سطح‌بندی‌شده مناسب‌اند. یک پاراگراف را انتخاب کنید و با صدای رسا بخوانید. اگر معنای کلمه‌ای را نمی‌دانید، ابتدا از دیکشنری معنایش را بیابید؛ اما مهم‌تر این است که اگر تلفظ کلمه‌ای را نمی‌دانید، حتماً با استفاده از دیکشنری صوتی یا گوگل ترنسلیت، تلفظ صحیح را گوش کنید و سپس تکرار نمایید. با این روش هم دامنهٔ واژگان فعال شما افزایش می‌یابد و هم کلمات جدید را با تلفظ درست یاد می‌گیرید. هر بار که متن جدیدی می‌خوانید، چند کلمهٔ تازه خواهید آموخت که می‌توانید بعدها در مکالمات خود به کار ببرید. بلندخوانی همچنین به شما کمک می‌کند به آهنگ و لحن طبیعی جملات انگلیسی مسلط شوید، زیرا متن نوشتاری معمولاً ساختارهای درست زبان را دارد و با تکرار آن‌ها، الگوهای صحیح در ذهن شما نهادینه می‌شود.

5. از اپلیکیشن‌ها و ابزارهای هوشمند بهره بگیرید

در عصر فناوری، خوشبختانه تنها تمرین با کتاب کافی نیست. شما می‌توانید از اپلیکیشن‌ها، وب‌سایت‌ها و حتی هوش مصنوعی برای تمرین مکالمهٔ انگلیسی به‌صورت خودآموز استفاده کنید. این ابزارها به شما امکان می‌دهند تا حدی یک پارتنر مجازی داشته باشید یا بازخورد فوری دریافت کنید. در اینجا به چند نمونه اشاره می‌کنیم:

• اپلیکیشن‌های ارزیابی تلفظ:
برنامه‌هایی مانند ELSA Speak یا «انگلیسی صحبت کن» (EngVarta) با استفاده از هوش مصنوعی، تلفظ شما را گوش می‌کنند و اشتباهاتتان را گوشزد می‌کنند. شما جمله‌ای را با صدا ضبط می‌کنید و برنامه میزان تطابق تلفظ شما با تلفظ صحیح را نشان می‌دهد. حتی Google Translate هم چنین امکانی دارد؛ می‌توانید جمله‌ای را با صدای بلند بگویید و ببینید آیا مترجم گوگل آن را درست تشخیص می‌دهد یا نه. اگر کلمه‌ای را اشتباه تلفظ کنید، گوگل آن را اشتباه نمایش می‌دهد و متوجه می‌شوید که باید روی آن بیشتر کار کنید.

• دستیارهای صوتی و چت‌بات‌ها:
دستیارهایی مثل Siri یا Alexa و همچنین چت‌بات‌های هوشمند (مانند ChatGPT) می‌توانند برای تمرین مکالمه استفاده شوند. برای مثال، شما می‌توانید با Siri به انگلیسی صحبت کنید و سؤال بپرسید؛ اگر منظور شما را متوجه نشد، احتمالاً مشکلی در بیان شما بوده است. یا از ChatGPT بخواهید نقش یک مخاطب را بازی کند و با شما مکالمهٔ انگلیسی داشته باشد. حتی تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که تعامل با هوش مصنوعی مکالمه‌گر می‌تواند اعتمادبه‌نفس زبان‌آموزان را بالا ببرد و فرصت تمرین در فضایی شبیه‌سازی‌شده را فراهم کند.

• وب‌سایت‌ها و اپ‌های تبادل زبان:
اگرچه تمرکز ما تمرین بدون پارتنر است، اما استفاده از اپلیکیشن‌هایی مثل Tandem یا HelloTalk نوعی تمرین تنهایی محسوب می‌شود؛ زیرا شما به‌صورت متنی یا صوتی با افراد دیگر (بومی یا زبان‌آموز) ارتباط می‌گیرید. این پلتفرم‌ها به شما امکان می‌دهند یک پارتنر زبان مجازی پیدا کنید و از طریق پیام صوتی یا تماس، مکالمه کنید. مزیتش این است که لازم نیست حضوری فردی را ملاقات کنید و می‌توانید در هر زمان که راحت بودید تمرین کنید. حتی اگر پارتنر ثابتی نداشته باشید، در انجمن‌های این اپ‌ها می‌توانید سؤال بپرسید یا ویس‌های خود را ارسال کنید و از افراد بومی بازخورد بگیرید.

استفاده از ابزارهای دیجیتال تمرین مکالمه را متنوع و جذاب می‌کند. با این حال، باید به یاد داشته باشید که این‌ها مکمل تلاش و پشتکار شما هستند. سعی کنید از این فناوری‌ها به‌صورت مستمر بهره ببرید تا هم خستگی تمرین تنهایی کاهش یابد و هم نقاط ضعف شما سریع‌تر برطرف شود. برای مثال، هر شب ۱۵ دقیقه را به تمرین با یک اپلیکیشن تلفظ اختصاص دهید یا هفته‌ای یکی دو بار با چت‌بات‌ها دیالوگ داشته باشید. این ترکیب تکنیک‌های سنتی و فناوری نوین، بهترین نتیجه را برای تقویت مکالمهٔ انگلیسی شما به همراه خواهد داشت.

6. دیالوگ‌های فرضی را بنویسید و اجرا کنید

یکی از تمرین‌های خلاقانه که می‌تواند مهارت مکالمهٔ شما را به چالش بکشد، نوشتن سناریوها و دیالوگ‌های کوتاه و سپس بازی کردن نقش‌ها توسط خودتان است. این روش به‌ویژه برای زبان‌آموزان سطح متوسط به بالا جذابیت دارد، اما مبتدی‌ها هم می‌توانند با جملات ساده آن را امتحان کنند. ایدهٔ اصلی این است که موقعیت‌هایی را تصور کنید که ممکن است در دنیای واقعی به انگلیسی صحبت کنید – مثلاً مکالمه بین مشتری و فروشنده در فروشگاه، گفت‌وگو با پذیرش هتل، مصاحبهٔ شغلی یا احوالپرسی با یک دوست جدید – سپس برای هر دو نقش مکالمه بنویسید و خودتان به‌جای هر دو نفر با صدای بلند صحبت کنید.

این تمرین چندین فایده دارد: نخست اینکه وقتی دیالوگ‌نویسی می‌کنید، مجبور می‌شوید به‌صورت فعال جمله‌سازی کنید و از خلاقیت زبانی خود بهره ببرید. اگر کلمه‌ای را کم دارید، همان لحظه آن را جست‌وجو می‌کنید و یاد می‌گیرید. دوم اینکه با اجرای نقش‌ها، سرعت واکنش شما در مکالمات بهتر می‌شود؛ چون انگار از قبل برای آن موقعیت تمرین کرده‌اید. برای مثال، اگر بارها یک مکالمهٔ فرضی در رستوران را تمرین کرده باشید، دفعهٔ بعد که واقعاً در رستوران خارجی قرار گرفتید اعتمادبه‌نفس بیشتری خواهید داشت و کلمات خودبه‌خود به ذهنتان می‌آیند.

افزون بر این، این روش باعث تقویت مهارت نوشتاری شما هم می‌شود؛ زیرا باید دیالوگ‌ها را روی کاغذ بیاورید و ساختارهای درست بنویسید. سپس با صدای بلند اجرا کردن آن‌ها، مهارت گفتاری خود را تمرین می‌کنید؛ یعنی با یک تیر دو نشان می‌زنید. اگر دوستی دارید، می‌توانید از او بخواهید یکی از نقش‌ها را بازی کند، اما حتی اگر کسی نبود، خودتان می‌توانید هر دو نقش را بازی کنید. خجالت نکشید و با لحن‌ها و صداهای متفاوت دیالوگ‌ها را اجرا کنید تا حس واقعی‌تری پیدا کنند. این کار شاید ابتدا عجیب به نظر برسد، اما بسیار مؤثر است. بسیاری از بازیگران زبان‌اصلی نیز برای تمرین نقش‌هایشان از همین روش استفاده می‌کنند.

7. به انگلیسی فکر کنید و فضای ذهنی خود را انگلیسی‌ساز کنید

یکی از تفاوت‌های اساسی زبان‌آموزان روان (fluent) با دیگران این است که آن‌ها به زبان انگلیسی فکر می‌کنند. یعنی برای بیان هر ایده‌ای ابتدا از فارسی به انگلیسی ترجمه نمی‌کنند، بلکه مستقیماً جمله را به انگلیسی می‌سازند. شما هم می‌توانید با تمرین به این مهارت برسید.

هرچند در ابتدا دشوار به نظر می‌رسد، اما از گام‌های کوچک شروع کنید؛ مثلاً وقتی در حال انجام کارهای روزمره هستید، اشیا یا فعالیت‌ها را به انگلیسی در ذهن نام ببرید («Now I am washing the dishes»، «Let’s check my emails» و …). یا هنگام برنامه‌ریزی ذهنی برای فردا، به‌جای فارسی سعی کنید این کار را به انگلیسی انجام دهید. اگر کلمه‌ای را نمی‌دانستید، سریع نگویید «بلد نیستم»؛ بلکه تلاش کنید با توضیح یا جایگزین کردن مفهوم، جمله را ادامه دهید. هدف این است که جریان فکر شما تا حد امکان به انگلیسی پیش برود.

از نظر علمی، فکر کردن به زبان مقصد یک استراتژی بسیار مؤثر برای افزایش روانی گفتار است. در واقع، وقتی ذهن شما عادت کند بدون واسطهٔ زبان مادری عمل کند، سرعت تولید زبان بالا می‌رود و مکالمه طبیعی‌تر خواهد شد. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که وادار کردن مغز به فکر کردن به انگلیسی، دایرهٔ واژگان غیرفعال (واژگانی که یاد گرفته‌اید اما به کار نمی‌برید) را به واژگان فعال تبدیل می‌کند. همچنین یک تحقیق در سال ۲۰۲۱ نشان داد زبان‌آموزانی که خود را ملزم به فکر کردن به انگلیسی می‌کنند، در آزمون‌های روانی گفتار عملکرد بهتری دارند و روان‌تر صحبت می‌کنند.

برای ایجاد یک محیط فکری انگلیسی، می‌توانید کارهای زیر را انجام دهید: زبان گوشی و کامپیوترتان را انگلیسی کنید تا همیشه با کلمات انگلیسی مواجه شوید؛ به پادکست‌ها و موزیک‌های انگلیسی گوش دهید تا مغزتان در پس‌زمینه به انگلیسی عادت کند؛ فیلم و سریال به زبان اصلی ببینید و سعی کنید دیالوگ‌ها را حدس بزنید یا همراهی کنید. حتی حضور در جمع‌های آنلاین انگلیسی‌زبان (مثلاً گروه‌های تلگرام یا انجمن‌های ردیت مربوط به زبان‌آموزان) هم کمک می‌کند ذهن شما درگیر انگلیسی شود. هرچه ورودی (Input) ذهنی شما بیشتر انگلیسی باشد، خروجی (Output) شما نیز روان‌تر و خودکارتر خواهد بود. به قول یک ضرب‌المثل کامپیوتری: «ورودی زباله، خروجی زباله!» یعنی اگر تمام روز به فارسی فکر کنید و ورودی فارسی داشته باشید، انتظار تولید روان انگلیسی داشتن کمی دشوار است. پس خود را غرق در انگلیسی کنید، حتی اگر کسی اطرافتان انگلیسی صحبت نمی‌کند – شما در ذهن خود یک پارتنر نامرئی دارید!

دورهٔ مکالمهٔ لرنیت: یک مسیر ساختارمند برای تمرین هدفمند

در کنار تمرین‌های فردی که پیش‌تر به آن‌ها اشاره شد، برخی زبان‌آموزان ترجیح می‌دهند برای ایجاد نظم بیشتر در روند یادگیری، از یک دورهٔ ساختارمند استفاده کنند. چنین دوره‌هایی معمولاً می‌توانند نقش مکمل داشته باشند و با ارائهٔ مسیر آموزشی مشخص، تمرین‌های مناسب و توضیحات مرحله‌به‌مرحله، یادگیری را منسجم‌تر کنند.
یکی از نمونه‌های این‌گونه دوره‌ها، دورهٔ مکالمهٔ لرنیت است که محتوای آن بر اساس نیازهای رایج زبان‌آموزان در مکالمات روزمره تدوین شده است.

این دوره توسط مدرسی با بیش از هشت سال سابقهٔ تدریس طراحی شده و شامل ۱۲ فصل و ۴۴ درس ویدیویی است. ساختار درس‌ها موضوع‌محور است؛ یعنی هر درس بر یک موقعیت واقعی یا یک مهارت مشخص تمرکز دارد و از پراکنده‌گویی پرهیز شده است. در عین حال، دوره تنها به اسپیکینگ محدود نمی‌شود و مجموعه‌ای از مهارت‌های دیگر نظیر لیسنینگ، ریدینگ، گرامر و واژگان نیز در آن پوشش داده شده‌اند تا یادگیری زبان به‌صورت یکپارچه پیش برود.

نکتهٔ قابل توجه این است که در پایان هر درس، تمرین‌ها همراه با تحلیل مدرس ارائه می‌شود؛ بنابراین زبان‌آموز علاوه بر مشاهدهٔ درس، می‌تواند با بررسی تحلیل‌ها درک دقیق‌تری از اشتباهات احتمالی و نحوهٔ رفع آن‌ها به دست آورد. این موضوع برای افرادی که به دنبال بازخورد ساختارمند هستند کاربرد زیادی دارد.

سخن پایانی

یادگیری مکالمهٔ انگلیسی به‌تنهایی شاید در ابتدا چالش‌برانگیز به نظر برسد، اما همان‌طور که دیدیم با به‌کارگیری مجموعه‌ای از روش‌های عملی می‌توان این مسیر را هموار کرد. صحبت کردن با خود، ضبط صدا، تکنیک سایه، بلندخوانی، استفاده از فناوری‌های نوین، نگارش دیالوگ‌های خیالی و فکر کردن به انگلیسی همگی ابزارهایی هستند که بدون نیاز به کلاس یا پارتنر حضوری، شما را در معرض تمرین مستمر قرار می‌دهند. مهم‌ترین نکته، مداومت و تنوع در تمرین‌هاست تا دچار یکنواختی و خستگی نشوید. به‌تدریج خواهید دید که ترس شما از انگلیسی حرف زدن از بین رفته و ساختن جملات برایتان به کاری طبیعی تبدیل شده است.

در این بین، اگر احساس نیاز به راهنمایی بیشتر یا بازخورد داشتید، دورهٔ مکالمهٔ لرنیت به‌عنوان یک راه‌حل مکمل می‌تواند نقش یک پارتنر مکالمهٔ حرفه‌ای را برای شما ایفا کند و مسیر یادگیریتان را تسریع بخشد. پس از همین امروز دست به کار شوید؛ ترکیبی از این روش‌ها را در برنامهٔ روزانهٔ خود بگنجانید و شاهد پیشرفت مهارت‌های گفتاری خود باشید. به قول یک ضرب‌المثل انگلیسی: Practice makes perfect! – تمرین و پشتکار، کلید تسلط شما بر مکالمه است.